Początki znalezisk węgla brunatnego na terenach Ziemi Lubuskiej sięgają wstecz do XIX wieku. Właśnie wtedy znane stały się złoża tego surowca, a szczególnie te zlokalizowane w okolicach Zielonej Góry. Istotną osobą, która przyczyniła się do ich odkrycia, był kupiec o nazwisku Carl Adolph Pohlenz.
Na obszarze Zachodniej części Zielonej Góry oraz w rejonie wsi takich jak Wilkanowo czy Słone, zidentyfikowano kilkadziesiąt szybów wydobywczych. Wydobycie odbywało się metodą głębinową, a zebrany surowiec znajdował zastosowanie w lokalnym sektorze przemysłowym.
Proces eksploatacji zasobów węgla brunatnego na tych terenach nie trwał jednak nieprzerwanie. Zaledwie kilka lat po zakończeniu II wojny światowej, w 1948 roku, postanowiono zaniechać dalszego wydobycia na obszarach Zielonej Góry. Mimo to, historię górniczą miasta przypominają dziś symbole związane z górnictwem, które możemy znaleźć na fasadach budynków w Zielonej Górze.
Wiele osób zadaje sobie pytanie, co skłoniło Carla Pohlenza do poszukiwania węgla brunatnego na tych właśnie terenach? Odpowiedź na to oraz wiele innych pytań związanych z historią górnictwa Zielonej Góry udzieli dr Agnieszka Gontaszewska-Piekarz, pracownik Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego.